กวีนิพนธ์เกี่ยวกับการยอมรับที่ซับซ้อนของเทย์เลอร์ สวิฟต์ต่อกวีที่ถูกทรมาน

(SeaPRwire) –   กวีคนแรกที่ถูกทรมานคือใคร อาจเป็นกวีชาวอียิปต์โบราณที่เขียนไว้ประมาณศตวรรษที่ 15 ก่อนคริสตกาลว่า “คู่รักของฉันทําให้หัวใจฉันสั่นสะท้านด้วยเสียงของเขา เขาทําให้ฉันป่วย…” หรืออาจเป็นกวีคาตุลลุสที่ความเจ็บปวดของเขาเป็นสีสันให้กับโรมโบราณ “ฉันเกลียดและรัก” เขาอธิบายเป็นภาษาละติน “และมันเป็นทรมาน” หรือ (ขึ้นอยู่กับผู้แปล) “มันทําให้ฉันตาย”

บทกวีของเปตราร์คในศตวรรษที่ 14 ในอิตาลีกล่าวว่าความรักทั้งร้อนแรงและเย็นชา มารีวรอธ ร่วมสมัยกับเชกสเปียร์ เห็นด้วยว่าความรักทําให้เธอ “ร้อนและก็เย็นชา: ดีกว่าที่นรกจะอยู่”

กวีเหล่านั้นรู้สึกถูกทรมานด้วยความรักอย่างเอ็นดู—และความทุกข์ของพวกเขาบางครั้งก็ทําให้ผู้อื่นเจ็บปวดด้วย ถ้าพวกเขาใกล้ชิดกันเกินไป ตัวแบบของกวีที่ถูกทรมานซึ่งการแสดงออกของเขาจะทําลายเขา (หรือน้อยกว่านั้น เธอ) เกิดขึ้นในภายหลัง เมื่อนักเขียนชาวยุโรปเริ่มมองว่ากวีมีความไวต่อความรู้สึก ทุกข์ทรมาน หรืออ่อนแอกว่า

“เรากวีในวัยเยาว์เริ่มต้นด้วยความสุข” วิลเลียม เวิร์ดสเวิร์ธสงสัยในปี 1802 “แต่จากนั้นก็จะมาถึงความหดหู่และความวิกลจริต” บรรทัดสุดท้ายนั้นยืดยาวขึ้นดั่งกําลังเปิดเผยความจริงที่หนักแน่น กวีฝรั่งเศสที่แท้จริงอาจเป็น “ปัวเตมอดี” (“กวีที่ถูกสาปแช่ง”) เช่นชาร์ล โบเดอแลร์หรืออาร์ทูร รีมบอ ซึ่งถูกแบ่งปันโดยชะตา ความผิดปกติทางจิต หรือการติดสุรา ภายศตวรรษที่ 20 ตัวแบบนี้ (หรือภาพลวงตาจริงๆ) สามารถเข้ากับศิลปินทุกรูปแบบโดยเฉพาะผู้ชาย เช่น ดิลัน โธมัส หรือจิม มอร์ริสันวงดอร์ส

โดยเรียกอัลบัมใหม่ของเธอว่า เทย์เลอร์ สวิฟต์กลับไปยังประเพณีนี้ เธอยังล้อเลียนมัน วิเคราะห์มัน และปฏิเสธมันอีกด้วย ตามที่ระบุไว้ในโพสต์บนอินสตาแกรมที่ติดตามอัลบัม “ไม่มีอะไรที่ต้องแก้แค้น หรือต้องการชดใช้เมื่อแผลได้รับการรักษาแล้ว” สวิฟต์กล่าว “น้ําตาของเรากลายเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในรูปแบบของหมึกบนหน้ากระดาษ เมื่อเราได้พูดเรื่องที่เศร้าที่สุดแล้ว เราจะเป็นอิสระจากมัน”

เห็นงานของเธอเป็นหมึกบนกระดาษ ไม่ใช่เพียงแค่เพลงในอากาศ สวิฟต์อ้างตนเองเป็นนักเขียนทางวรรณกรรม—กวีที่มีชื่อเสียงที่สุดของยุคปัจจุบัน ผู้ฟังเริ่มสงสัยว่าเธอได้รับแรงบันดาลใจจากกลุ่มสนทนาร่วมกันของเธอกับแฟนหนุ่มเก่าจอ อัลวินที่เขาเรียกว่า “คลับของผู้ชายที่ถูกทรมาน” อาจเป็น—แต่มันมากกว่านั้นมาก และอาจจะบ่งบอกถึง . สวิฟต์สร้างระยะห่างระหว่างตัวเองกับตัวแบบที่เธออ้างถึง “คุณไม่ใช่ดิลัน โธมัส ฉันไม่ใช่พัตตี สมิธ” เพลงเปิดตัวของอัลบัมประกาศ “นี่ไม่ใช่โรงแรมเชลซี เราเป็นพวกบ้านี่” เขาไม่ได้มีพรสวรรค์เท่านั้น และเธอไม่ได้มีความรุนแรงเท่านั้น หรือมีความหมายว่า เธอมีความรุนแรงอย่าง